Oxalis Szczawik Versicolor 1 szt.

OXALIS 

Nazwę nadano tym roślinom ze względu na kwaśny smak liści. Spośród wielu gatunków do najbardziej popularnych należy szczawik różowy i szczawik trójkątny, obydwa nazywane potocznie „czterolistną koniczynką”. Dziko rosną w Meksyku. Tworzą kuliste bulwy, z których wyrasta kilka liści osadzonych na długich ogonkach. Liście złożone są z czterech odwrotnie sercowatych listków, na końcach wciętych, a u nasady z czerwonawą plamą.
Kwiaty zebrane są po kilka na szypułach o długości 20-30cm, mają barwę jasnofioletową z żółtą nasadą płatków i rozwijają się latem.

Uprawa
 
Obydwa gatunki uprawia się w ten sam sposób. Rosną dobrze w miejscach ciepłych, słonecznych, w kwaśnej, ale żyznej, przepuszczalnej glebie. Bulwy sadzi się w końcu kwietnia i w maju, gęsto, co 6cm i na taką samą głębokość. Rośliny szybko się rozrastają tworząc zwarte kobierce liści i kwiatów. Po kwitnieniu szybko zamierają.
Rozmnażanie polega na oddzielaniu bulwek przybyszowych.
Szczawiki chętnie uprawia się w doniczkach. Bulwy sadzi się po 6-12 i płytko przykrywa podłożem. W chłodnym pomieszczeniu rośliny są krępe i zakwitają po 7-8 tygodniach, a wiosną już po 3-5 tygodniach od posadzenia.

Pielęgnowanie
 
Od początku uprawy aż do kwitnienia gleba musi być wilgotna, dlatego ważnym zabiegiem jest systematyczne podlewanie. Zasilanie jest wskazane tylko podczas pierwszych dwóch miesięcy uprawy. Podlewa się rośliny wieloskładnikowym nawozem o niskiej koncentracji.

Przechowywanie
 
Wymienione wyżej gatunki nie zimują w gruncie i dlatego w końcu września lub na początku października wykopuje się bulwy, suszy, czyści i do wiosny przechowuje w temperaturze 5oC. Przed wysychaniem chroni je warstwa piasku lub trocin.

Zastosowanie
 
Szczawiki to piękne rośliny okrywowe, które nadają się też na obwódki i do ogrodów skalnych. Nie powinny być sadzone w zbyt dużych grupach, gdyż liście wkrótce po kwitnieniu zamierają Najlepiej uprawiać je wśród niskich bylin i traw.