SCILLA SIBIRICA CEBULICA SYBERYJSKA BIAŁA 5 SZT.

W naszych ogrodach najczęściej uprawia się cebulicę syberyjską o szafirowoniebieskich kwiatach. Dziko rośnie na Bałkanach i w Azji Mniejszej. Kwitnienie przypada w kwietniu, a niekiedy już w końcu marca. Mniej znana jest cebulica Tubergena, która kwitnie w marcu, ale kwiaty ma blado niebieskie, prawie białe. Znacznie bardziej dekoracyjna jest silniej rosnąca, kwitnąca dopiero w maju, cebulica dzwonkowata, o nowszej nazwie - endymion hiszpański. Kwiaty ma białe, niebieskie lub różowe zebrane po kilka na szypułach o długości nawet 30cm.

Uprawa

Cebule sadzi się w miejscach słonecznych lub tylko lekko ocienionych, w glebie próchnicznej, dostatecznie wilgotnej. Termin sadzenia przypada od połowy września do początku października. Cebule sadzi się na głębokość 8cm, w odstępach około 10cm. Rośliny dość dobrze zimują, ale można zagon przykryć torfem lub rozdrobnioną korą.

Pielęgnowanie

Cienką warstwę ściółki pozostawia się na zagonie dla ochrony przed zachwaszczeniem i przesychaniem gleby. W razie długotrwałej suszy zaleca się podlewanie roślin. Dokarmianie roślin nawozem wieloskładnikowym zwiększa przyrosty cebul, ale nie powinno trwać dłużej niż do połowy maja.

Przechowywanie

Wegetacja kończy się w czerwcu lub na początku lipca i wtedy można wykopać cebule. Po podsuszeniu i oczyszczeniu przechowuje się je do jesieni w pomieszczeniu o temperaturze 17oC, ułożone cienką warstwą w ażurowym pojemniku. Cebule endymiona nie mają łuski okrywającej i trzeba je przykryć trocinami lub piaskiem.

Zastosowanie

Rośliny mogą rosnąc przez kilka lat na tym samym miejscu. Doskonale nadają się do sadzenia w grupach na rabatach i w ogrodach skalnych, a także na trawnikach w pobliżu krzewów i drzew, szczególnie iglastych.

Roślina w postaci bulwy, cebulki, karpy lub kłącza (zdjęcie poglądowe):