MAK WSCHODNI

Dziko rośnie na Kaukazie i w Iranie. Rośliny osiągają wysokość nawet 1 m i całe pokryte są szczeciniastymi włoskami. Liście pierzastosieczne mają barwę jasnozieloną, a duże kwiaty osadzone pojedynczo na pędach są intensywnie czerwone z czarną plamą u nasady płatków. Odmiany mogą mieć kwiaty czerwone w różnych odcieniach, różowe, białe, a także dwubarwne. Kwitnienie przypada w maju i czerwcu.

Uprawa

Mak wschodni dobrze rośnie w miejscach słonecznych, w glebie głęboko uprawionej, suchej, piaszczysto-gliniastej. Rośliny sadzi się wiosną, w odstępach 40-50cm, przykrywając karpy warstwą ziemi o grubości 2-3cm. W uprawie amatorskiej rozmnaża się maki bylinowe przez oddzielanie odrostów korzeniowych po kwitnieniu, najlepiej w pełni lata. Burakowate, grube, ale łamliwe korzenie łatwo uszkadza się podczas wykopywania. Dlatego podczas przesadzania na nowe miejsce karpy wykopuje się bardzo ostrożnie.
W produkcji wielkotowarowej stosuje się wysiew nasion lub sporządza sadzonki korzeniowe. 

Pielęgnowanie

Mak wschodni nie wymaga szczególnie starannej pielęgnacji. Warto jednak przed sadzeniem roślin głęboko przekopać glebę i usunąć chwasty, szczególnie perz i inne uporczywe chwasty trwałe. Po kilku latach uprawy na tym samym miejscu rośliny silnie się rozrastają i gdy nadmiernie się zagęszczą – słabo kwitną. Lepiej więc w porę przesadzić je na nowe miejsce, dokonując przy tym podziału karp.

Przechowywanie

Jeżeli konieczne jest przechowanie karp do wiosny następnego roku to ułożone ciasno i przykryte torfem lub piaskiem przenosi się do pomieszczenia o temperaturze około 5 st.C.

Zastosowanie

Mak wschodni doskonale zimuje w naszym klimacie, dlatego nadaje się na rabaty bylinowe, do tworzenia grup ogrodowych na trawnikach oraz na kwiat cięty. Pąki ścina się wcześnie, gdy tylko się rozchylają i widać barwę płatków. Makówki wykorzystuje się do suchych kompozycji.